گلوگاه انرژی جهان در مشت موشک‌های ایران

جمهوری اسلامی ایران چگونه تنگه هرمز را خواهد بست

برای کسانی که نقش دریا را در کنترل جهان به خوبی درک می‌کنند، اهمیت تنگه‌های راهبردی (استراتژیک) نیز شناخته شده است. یک دریانورد کارکشته انگلیسی سال‌ها پیش از کشف نفت و در روزگاری که خورشید در سرزمین‌های بریتانیای کبیر غروب نمی‌کرد، گفته است کشوری که دریاهای جهان را کنترل کند، دنیا را و کشوری که تنگه‌های مهم را در اختیار داشته باشد کل آب‌های دنیا را تحت سیطره خواهد داشت.
امروزه با تبدیل نفت به یکی از حیاتی ترین کالاهای مورد نیاز بشر مدرن و اقتصاد دنیا، مناطق نفت‌خیز جهان در کانون توجه قدرت‌های بزرگ هستند. مهم‌ترین منبع تأمین انرژی جهان خاورمیانه و خلیج فارس است که تنها دروازه ورودی و خروجی آن تنگه بسیار بسیار مهم هرمز است.
به گزارش:

«مشرق»، در پی مطرح شدن امکان تحریم نفت ایران توسط کشورهای تحریم‌کننده ایران، مقامات کشورمان نیز مجدداً توانایی خود در مسدود کردن تنگه هرمز را گوشزد کردند. در این گزارش به بررسی توانمندی‌های کشورمان در اجرای این عملیات پرداخته شده است.
بنابر آمارهای منتشره، حدود 40 درصد نفت دنیا و عمده نفت 8 کشور صادر کننده حاشیه خلیج فارس از این آبراه راهبردی صادر می‌شود. به‌عنوان مثال بیش از 88 درصد نفت عربستان سعودی، 98 درصد نفت عراق، 99 درصد نفت امارات متحده عربی و 100 درصد نفت کشورهای کویت و قطر و در مجموع به طور متوسط 97 درصد نفت این کشورها از تنگه هرمز عبور می‌کند. همچنین 50 درصد سایر مبادلات کالای این کشورها نیز از تنگه هرمز عبور می‌کند.
کارشناسان اقتصادی معتقدند در صورت مسدود شدن این آبراه حیاتی، بازار نفت دنیا با کمبود 16. 5 تا 20 میلیون بشکه‌ای مواجه خواهد شد که در این صورت بهای هر بشکه نفت به حدود 2. 5 برابر میزان فعلی یعنی به 250 دلار خواهد رسید.
مسیرهای جایگزین زمینی که شامل خط لوله شرق به غرب عربستان می‌شود، در صورت آمادگی برای کارکرد با بیش‌ترین ظرفیت کم‌تر از نیمی از این مقدار را پوشش خواهد داد اما با فرض تأمین تمام نفت از طریق زمینی هزینه‌های احداث خطوط لوله، پمپاژ نفت و نگهداری و تأمین امنیت این مسیرها صرف نظر از زمان طولانی مورد نیاز (و تأمین نیاز بازار از ذخایر کشورهایی چون آمریکا) باز هم انسداد تنگه هرمز باعث افزایش چشمگیر قیمت نفت، آن هم در دوره بحران اقتصادی کشورهای غربی خواهد شد.
همچنین عمده تدارکات نظامی برای این کشورها نیز از طریق خلیج فارس تأمین می‌شود که هر چند آب‌های غرب عربستان، سواحل یمن و شرق عمان هم می‌تواند جایگزین بنادر این دریا شود اما هزینه، توان لجستیک زمینی و مجموع زمان مورد نیاز برای تأمین این تدارکات نیز قابل توجه است.
با توجه به موارد گفته شده که تنها بخشی از مهم‌ترین آثار بسته شدن مسیر تنگه هرمز به روی کشتی‌های عبوری است، در صورت تشخیص ایجاد خطر امنیتی توسط کشتی‌های عبوری، ایران می‌تواند به این شناورها اجازه عبور از آب‌های تنگه هرمز که عمدتاً جزو آب‌های سرزمینی ایران محسوب می‌شود را ندهد.
تنگه هرمز حداقل 110 کیلومتر طول داشته (با توجه به تعریف منابع مختلف) و عرض آن در نواحی مختلف حدود 35 کیلومتر در جنوب جزیره لارک تا کم‌تر از 60 کیلومتر در سایر نواحی متغیر است. آب‌های قبل و بعد از این تنگه نیز عرضی کم‌تر از 100 کیلومتر در حدفاصل جنوب غربی جزیره قشم تا سواحل غرب کنگان دارند.
عمق این آبراه در نقاط مختلف از 35 تا حدود کم‌تر از 100 متر متفاوت بوده و از این‌رو تنها بخشی از آن با عرض کم در حد چند کیلومتر است؛ بنابراین کشتی‌های عبوری بخصوص ابرتانکرهای نفتکش، ناوهای هواپیمابر و زیردریایی‌های بزرگ برای عبور از این آبراه با محدودیت‌های زیادی رو به رو هستند.

قایق‌های تندرو

استفاده از قایق‌های تندرو توسط ایران برای اعمال فشار بر دشمن، ریشه در سال‌های جنگ تحمیلی دارد. در گزارش‌های مربوط به قایق‌های تندرو، سیر تاریخی این راهبرد و تأثیرات آن و همچنین معرفی خصوصیات نمونه‌های اصلی این شناورها ذکر شده است اما به طور مختصر باید گفت امروزه قایق‌های تندروی ایرانی که بسیار سریع‌تر و مجهزتر از نمونه‌های سابق خود در سال‌های دفاع مقدس هستند، به‌طور مؤثرتری توانایی رویایی با شناورهای رزمی پیشرفته دشمنان را دارند؛ چه رسد به کشتی‌های ترابری.
این شناورها با تجهیز به رادارهای دریایی، سامانه‌های الکترونیکی پیشرفته ارتباطی، موشک‌های کروز کوتاه برد با برد 25 کیلومتر و میانبرد ضدکشتی، اژدرهای کالیبر متوسط و بزرگ و مین‌های دریایی در کنار تسلیحات سنتی خود یعنی تیربارهای نیمه سنگین، راکت‌انداز و موشک‌های دوش پرتاب سطح به هوا توانایی انسداد کوتاه و بلند مدت این تنگه از یک سو و مقابله با ناوگان دریایی دشمن که برای بازکردن مسیر تلاش خواهد کرد را در کنار آن دارند.
این شناورها ضمن برخورداری از سرعت بالا و تجهیزات پیش گفته، از قدرت مانور و پایداری مناسب برخوردار بوده و توانایی اجرای عملیات در شب به کمک تجهیزات مربوطه و در آب و هوای نامساعد را بارها در رزمایش‌های کوچک و بزرگ سال‌های اخیر نشان داده‌اند. این شناورها حتی در آب‌های اقیانوس هند نیز حمایت از شناورهای مورد تهدید از سوی ناوگان دشمن و اقدام به متوقف کردن زیردریایی کشورهای فرامنطقه‌ای را که قصد عبور از تنگه هرمز را داشتند، در کارنامه موفق سال‌های اخیر خود دارند. علاوه بر تجهیز نیروهای مسلح به سریع‌ترین قایق تندروی جهان، قایق‌های تندروی بدون سرنشین نیز برای اجرای مأموریت‌های لازمه توسعه داده شده‌اند.
مین‌های دریایی ایران انواع مختلفی دارد که شامل نمونه‌های مغروق و نمونه‌های کنترل از راه دور هستند. این سلاح می‌تواند توسط قایق‌ها و زیردریایی‌های ایرانی در نقاط مختلف تنگه هرمز و آب‌های اطراف آن کار گذاشته و در صورت لزوم به‌کارگیری شود.

زیردریایی

با تجهیز نیروی دریایی ایران به زیردریایی، این نیرو به قدرتی فراتر از نیروهای دریایی کشورهای منطقه تبدیل شد. زیرسطحی‌های ایرانی توانایی به‌کارگیری اژدر، مین و موشک را دارند و می‌توانند روزها و هفته‌ها زیر آب باقی مانده و آماده اجرای مأموریت باشند.
به جز زیردریایی روسی کیلو، بقیه این وسائل که شامل نمونه‌های نهنگ، غدیر و فاتح هستند از ابتدا با در نظر داشتن شرایط دریاهای اطراف ایران بخصوص خلیج فارس طراحی شده‌اند و توانایی‌های ویژه‌ای از جمله قابلیت قرارگیری در بستر دریا و اختفا از دید سامانه‌های مختلف راداری و سوناری دشمن را دارند.
این زیردریایی‌ها نیز که تعداد آن‌ها بیش از 20 فروند تخمین زده می‌شود ضمن توانایی مسدود کردن تنگه هرمز، توانایی رویارویی با ناوگان سطحی و زیرسطحی دشمن را دارند. زیردریایی‌های کیلو، توان حمل 24 مین یا 18 اژدر بزرگ و زیردریایی‌های فاتح نیز توان حمل 12 اژدر و یا 8 مین را دارند. همچنین در رسانه‌های دنیا اخباری از تجهیز کیلوهای ایرانی به اژدر موشکی حوت (که سرعتی چهار برابر اژدرهای معمولی دارد) منتشر شده است که مسؤولان کشورمان این اخبار را تأیید یا تکذیب نکرده‌اند.
زیردریایی غدیر نیز می‌تواند در اجرای این عملیات به ایفای نقش بپردازد. هر دو مؤلفه کمیت و کیفیت (فناوری و تسلیحات) این زیردریایی‌ها برای اجرای موفق این عملیات، کافی است.
زیرسطحی‌های کوچک یک یا چند نفره معروف به زیردریایی‌های مرطوب نیز که برای عملیات‌های تکاوری، مین‌گذاری و حتی شلیک اژدر در دنیا استفاده می‌شوند، در زمره تجهیزات نیروهای دریایی کشورمان برای اجرای عملیات مسدود کردن تنگه هرمز هستند که می‌توانند در نواحی کم عرض و کم عمق به خوبی ایفای نقش کنند.

ناوهای جنگی

ناوهای جنگی ایران شامل کلاس‌های مختلف ناوچه (شناور موشک انداز سریع)، ناو و ناوشکن(ناو محافظ) است. این شناورها، قابلیت شلیک چهار موشک دوربرد ضد کشتی نور با برد 120 تا 170 کیلومتر و قادر با برد بیش از 200 کیلومتر را دارند. توپ‌های 114 و 76 میلیمتری این ناوها نیز از برد و قدرت کافی برای تهدید کشتی‌های مختلف برخوردار هستند و وجود توانایی ضدزیردریایی هم در ناوها با بهره‌گیری برای ایجاد اهرم فشار و همکاری با سایر نیروها در مسدود کردن تنگه هرمز کاملاً کارامد است.

موشک‌های کروز ضد کشتی

در زمینه موشک‌های کروز، تنوع زیادی در برد و قدرت تخریب مشاهده می‌شود. پرتابگرهای ساحلی موشک‌های کوتاه برد کوثر، دوربرد نور و قادر تاکنون رونمایی شده و پرتابگر سه فروندی قارعه هم ممکن است مربوط به موشک میانبرد نصر-1 باشد. این پرتابگرها خوداتکا هستند، یعنی در صورت استقرار در نزدیکی سواحل بدون نیاز به سامانه‌های جانبی و وابستگی به واحدهای هوایی و دریایی می‌توانند کار کشف، شناسایی و حمله به اهداف دریایی را به انجام رسانند.

پرتابگر خوداتکای موشک‌های کروز

این سامانه‌ها می‌توانند با استقرار و اختفا در عمق70 تا 150 کیلومتری خاک ایران و حتی از استان کرمان بخش اصلی تنگه هرمز را تحت پوشش قرار دهند (البته در این‌صورت برای اصابت به یک هدف خاص باید مختصات اولیه هدف و دستورات اصلاحی به موشک منتقل شود). این سامانه‌ها در تعداد زیاد به اختیار نیروهای مسلح کشورمان قرار داشته و آماده عملیات هستند.

موشک‌های بالستیک

این پدیده که مدت زیادی از معرفی آن به دنیا نمی‌گذرد، ابتدا در کشور چین معرفی شد. سپس ایران توانایی خود را در انهدام کشتی‌ها با موشک بالستیک نشان داده و اخیراً روس‌ها ادعا کرده‌اند که می‌توانند از موشک‌های بالستیک خویش علیه اهداف دریایی استفاده کنند.
سه نوع موشک بالستیک ضدکشتی تاکنون در ایران معرفی شده که به ترتیب زمانی موشک خلیج فارس، موشک تندر و موشک سجیل هستند. موشک خلیج فارس با برد 300 کیلومتر و یک کلاهک 650 کیلوگرمی، تجسم نابودی ناوهای دشمن است و با بهره‌گیری از پیشران سوخت جامد و سامانه‌های هدفگیری و هدایت پیشرفته در مدت کم‌تر بسیار کوتاهی در حد چند دقیقه آماده پرتاب شده و با سرعت 3 ماخ در مدت کوتاهی با زاویه زیاد (بیش از 45 درجه نسبت به افق) و از بالا به کشتی دشمن اصابت می‌کند.
پرتابگر سه فروندی این موشک حجم آتش مناسبی در همان شلیک اول از نقطه پرتاب و پیش از اطلاع دشمن از محل، فراهم نموده و تأثیر عملیاتی موشک را بالا و تأثیر اقدامات متقابل دشمن را کاهش می‌دهد. با توجه به تصاویر منتشره از این موشک، نوع هدایت آن یکی از روش‌های الکترواپتیکی است که کارایی آن را از نظر تأثیرات جنگ الکترونیک دشمن تضمین می‌کند. سرعت بسیار زیاد در هنگام اصابت، زاویه زیاد و حمله از بالا، نقاط مثبت عملکرد این موشک است که در صورت جداشونده بودن کلاهک آن می‌توان احتمال مورد اصابت قرار گرفتن آن از سوی دشمن را در حد صفر دانست.

لانچر سه موشکه خلیج فارس

به گزارش مشرق، موشک تندر که برد آن توسط کارشناسان بین 150 تا 250 کیلومتر تخمین زده می‌شود، به‌عنوان یک موشک کوتاه برد (در کلاس بالستیک) در کنار موشک خلیج فارس و به صورت ترکیبی با آن عمل کرده و با توجه به تصاویر سامانه هدفگیری و هدایت آن باید یکی از انوع راداری باشد. عملکرد ترکیبی این دو موشک می‌تواند احتمال اصابت به هدف را بسیار بالا برد. از نظر تأثیرات سامانه جنگ الکترونیکی باید ذکر کرد تاکنون موشک‌هایی در دنیا ساخته شده‌اند که در صورت اقدام به جنگ الکترونیک از سوی هدف با آشیانه‌یابی منبع اخلال به سمت آن می‌رود و در نتیجه احتمال اصابت به هدف افزایش می‌یابد.
این موشک با توجه به برد مناسب خود، برای پوشش دادن تنگه هرمز از عمق خاک ایران توانمند است. موشک خلیج فارس با توجه به برد مناسب خویش، می‌تواند از نواحی غربی استان سیستان و بلوچستان، مرکز استان کرمان و نواحی شرقی و جنوبی استان فارس تمام تنگه هرمز را زیر پوشش خود داشته باشد.

موشک ضد کشتی تندر

اما شاید مخوف‌ترین سلاح ضدکشتی ایران، موشک دوربرد سجیل باشد. تاکنون تصور می‌شد سجیل تنها به صورت زمین به زمین قابل استفاده است اما اعلام اخیر نیروهای مسلح در رسانه ملی نشان‌دهنده قابلیت استفاده از آن برای انهدام اهداف دریایی است. هر چند نوع سامانه هدفگیری و هدایت این نوع از سجیل مشخص نیست اما دقت بسیار بالایی در اصابت به هدف از پیش تعیین‌شده را از خود نشان داده است. این موشک ضمن توانایی رسیدن به برد 2000 کیلومتر با توجه به دستیابی به سرعت‌های 8 تا 12 ماخ (بیش از 2700 تا کم‌تر از 4100 متر بر ثانیه) تنها انرژی جنبشی کلاهک آن برای نابودی هدف کافی است اما سر جنگی حداقل 500 کیلوگرمی آن نیز به نیست و نابود شدن هدف کمک می‌کند.
به کمک این موشک می‌توان حتی از سواحل شمال کشور یا حتی دورترین نقطه شمال غربی کشور تا بعد از تنگه هرمز را زیر پوشش داشت. این موشک دو مرحله‌ای بوده و با بر‌خورداری از سوخت جامد و رها کردن مرحله اول پس از اتمام کار، شتاب بالایی داشته و استفاده از برخی روش‌های کاهش بازتاب راداری کار کشف و ردیابی آن را از سوی دشمن در فاز ابتدایی پرواز دشوار نموده و در فاز نهایی نیز با توجه به این‌که از تصاویر، جداشونده بودن کلاهک این موشک محرز است و سرعت بسیار بالای این موشک، احتمال مورد اصابت قرار گرفتن آن توسط پدافند دشمن حتی کم‌تر از موشک خلیج فارس است.
علت اشاره به استفاده از عمق خاک برای پرتاب موشک‌ها این است که در صورت پراکنده شدن پرتابگرها در فضای بیش‌تر بدیهی است کار دشمن برای شناسایی مکان آن‌ها دشوارتر، ابزارهای او برای آسیب‌رسانی به آن‌ها محدودتر و فرصت این سامانه‌ها برای جابجایی و اختفای مجدد بیش‌تر می‌شود هر چند که در مورد موشک‌های کم سرعت‌تر، فرصت دشمن برای کشف آن‌ها افزایش می‌یابد که البته با استفاده از ویژگی‌های مناطق جغرافیایی و ترکیب استفاده از این سلاح‌ها در مناطق دور و نزدیک از ساحل با توجه ماهیت و تعدد اهداف و وضعیت وسائل شناسایی دشمن می‌تواند کارایی این سلاح‌ها را حفظ نماید.
البته باید دقت داشت با توجه به موفقیت اخیر نیروهای مسلح کشور در کنترل و به زمین نشاندن یکی از آخرین و پیشرفته ترین هواپیماهای جاسوسی بدون سرنشین درخدمت دشمن، ادوات دشمن برای نگاه به عمق خاک ایران به ماهواره‌های جاسوسی و برخی اداوات جاسوسی الکترونیک محدود می‌شود که اساساً محدودیت‌های این ماهواره‌ها باعث توسعه سایر وسائل شناسایی شده است و تجهیزات زمینی و هوایی جاسوسی الکترونیک ناچارند در فاصله امنی از مرزهای ایران مستقر باشند که کارایی آن‌ها را در هشدار زودهنگام کاهش می‌دهد.

جنگنده بمب افکن‌ها

هواپیماهای رزمی نیروهای مسلح کشورمان قابلیت تجهیز به چند نوع موشک هوا به سطح با قابلیت به‌کارگیری علیه اهداف دریایی را دارد. این موشک‌ها شامل موشک‌های هوا به سطح هدایت اپتیکی، لیزری و راداری هستند.
موشک‌های نور و قادر قابلیت هواپرتاب داشته و در کنار موشک‌های سی-801 کی و سی-802، اصلی‌ترین سلاح‌های ضدکشتی هواپرتاب محسوب می‌شوند. همچنین از نظر فنی امکان به کارگیری موشک‌های کوثر و نصر نیز وجود دارد. جنگنده بمب افکن‌های نهاجا به‌طور عمده توان حمل 5 موشک از این انواع را دارند.
موشک‌های هدایت تلویزیونی ماوریک با وجود محدودیت برد، همچنان برای ضربه زدن به برخی اهداف، مناسبند بمب‌های اپتیکی قاصد1و2 نیز با برد 30 تا 50 و در آینده نزدیک قاصد3 با برد بیش از 100 کیلومتر به‌عنوان سلاح‌های دورایستا و قدرتمند برای انهدام اهداف دریایی کارآمد هستند.
موشک‌های هدایت لیزری و اپتیکی کی-اچ-25 و 29 روسی نیز که قابلیت به کارگیری در هواپیماهای سوخو-24 و همچنین سوخو-25 و میگ-29 (در صورت ارتقا) را دارند، به‌عنوان سلاح‌هایی با برد 10 تا 30 کیلومتر و قدرت تخریب متوسط قابل به‌کارگیری هستند.
همچنین موشک‌های دوربرد، بسیار سریع و ضد رادار کی-اچ-58 هواپیمای سوخو-24 می‌توانند برای حمله به ناوهای دشمن در راستای عملیات انسداد تنگه هرمز به خوبی ایفای نقش کنند.
براساس تنوع برد و قابلیت تخریب این بمب‌ها و موشک‌ها با توجه به وضعیت منطقه درگیری می‌توان از این سلاح‌ها استفاده نمود. مثلاً برای درگیری با ناوشکن‌های موشک انداز دشمن، استفاده از تسلیحات دورایستا لازم است و برای متوقف کردن یک کشتی بزرگ استفاده از یک بمب سنگین.

بالگردها

بالگردهای مخلتفی در مأموریت‌های نظامی دریایی در کشورمان استفاده می‌شوند اما با توجه به وضعیت تهدیدها، بالگردهای شاهد-285 با قابلیت تجهیز به موشک‌های کروز ضدکشتی کوثر و بالگردهای میل-171 با توانایی شلیک موشک‌های دوربرد نور و احتمالاً قادر، می‌توانند از نواحی مختلفی به پرواز درآیند و به‌طور مؤثری برای ناوگان تجاری و نظامی دشمن تهدید ایجاد نمایند.

بالگرد شاهد 285 با موشک ضدشناور

همچنین بالگردهای تهاجمی کبری در رزمایش‌های قبلی در عرصه دریا نیز به اجرای مأموریت پرداختند. برخی از این بالگردها در جنگ تحمیلی به موشک ماوریک مجهز شده بودند و امروزه قابلیت تجهیز به برخی از موشک‌های ضدکشتی را در صورت ارتقا دارند.

قایق‌های پرنده

تاکنون یک نمونه قایق پرنده در کشور عملیاتی شده است. این وسائل که در واقع نسل جدید هواپیماهای آب‌نشین هستند، در زمره هواگردهای اثرسطحی قرار گرفته و توانایی تجهیز به موشک‌های ضدکشتی را دارند.
با توجه به توانایی برخاستن از روی آب، سرعت مناسب و سطح مقطع راداری کم، این قایق‌ها می‌توانند در صورت وجود پوشش هوایی مناسب از نقاط مختلفی در سواحل کشور برخاسته، فشار مضاعفی بر ناوگان دشمن وارد کنند.

هواپیماهای بدون سرنشین

هواپیماهای بدون سرنشین رزمی که امروزه جایگاه خوبی در ارتش‌های پیشرفته دنیا دارند، در ایران از ابتدا برای مأموریت‌های ضدکشتی نیز درنظر گرفته شده‌اند. جت بمب افکن کرار، قابلیت حمل چهار موشک کوثر را دارد که با توجه به سرعت بالای خود می‌تواند انرژی ذخیره موشک را بالاتر برده و آن را به برد بیش‌تری برساند.
این پرنده، بردی در حدود 1000 کیلومتر دارد و می‌تواند با بهره‌گیری از پرتابگر راکتی از هر نقطه‌ای مأموریت خود را آغاز کند و با رسیدن به برد مناسب به شلیک موشک‌های خود بپردازد. هواپیماهای کرار با اتکا به کمیت می‌توانند ده‌ها موشک را به سمت یک ناوگروه دشمن شلیک کنند، که توان پدافندی این ناوها را مغلوب خواهد نمود.
البته باید گفت در کرار تا حدودی از روش‌های در دسترس پنهان‌کاری(رادارگریزی) مربوط به جنس مواد تشکیل‌دهنده استفاده شده است تا این پرنده‌ها بتوانند خود را به فاصله نزدیک ناوهای دشمن برسانند. اما با این وجود استفاده از موشک‌هایی با برد بیش‌تر مانند نصر-1 کارایی این پهپاد را در چنین عملیاتی افزایش می‌دهد.

توپخانه و سامانه‌های راکتی

فرماندهان نظامی کشور تاکنون چندین بار از افزایش برد توپ‌های کالیبر بالای کشور سخن گفته و در مواردی به استفاده از گلوله‌های هدایت شونده بخصوص علیه اهداف دریایی اشاره کرده‌اند. با توجه به اعلام در اختیار بودن گلوله‌های کراسنوپل، ممکن است همین نوع گلوله یکی از انواع مهمات هوشمند و هدایت شونده مورد اشاره باشد. بنابر اعلام فرماندهان نظامی کشور هم اکنون گلوله‌های هوشمندی در اختیار نیروهای مسلح است که با آن‌ها می‌شود حتی خودروهای در حال حرکت را مورد اصابت قرار داد.
بدیهی است چنین مهماتی علیه اهداف دریایی نیز قابل استفاده هستند. برد گلوله‌های توپخانه کشور امروز به بیش از 40 کیلومتر رسیده است که برای آسیب زدن و یا انهدام کشتی‌های دشمن با توجه به تدابیر تاکتیکی لازمه دارای قدرت تخریب مناسب و قابل استفاده هستند.
همچنین از به‌کارگیری موفق راکت‌اندازهای فجر-3 و 5 علیه اهداف دریایی در رزمایش‌های گذشته خبر داده شده است. البته از تجهیز این راکت‌ها به سامانه هدفگیری و یا هدایت خاص یا به‌کارگیری تحت راهکنش(تاکتیک) بخصوصی برای تأثیرگذاری، اطلاعی در دست نیست.
هر چند در این گزارش بنا بر بررسی منفرد توانایی هر دسته از تجهیزات در عملیات انسداد تنگه راهبردی هرمز بود، اما ناگفته پیداست که استفاده ترکیبی از این توانایی‌ها بخصوص با در نظر گرفتن شرایط گوناگون، مثلاً میزان حضور نیروهای نظامی مختلف دشمن، به هم‌افزایی قدرت کشور خواهد انجامید.
به‌عنوان مثال، استفاده مؤثر از توان پدافند هوایی برای کاهش برتری هوایی دشمن و گشودن فضا برای حضور هواگردهای خودی یکی از این موارد است؛ یا استفاده از زیردریایی‌ها در صورت بروز شرایط برتری هوایی دشمن، تأثیر مهمی در انسداد طولانی مدت تنگه هرمز خواهد داشت.
تمام آب‌های اطراف در سطح و زیرسطح به‌طور دائم زیر نظر سامانه‌های شناسایی کشور از جمله هواپیماهای گشت دریایی و هواپیماهای بدون سرنشین و سامانه‌های نظارتی زیرآبی است و اهداف ردگیری شده دسته‌بندی شده و سیر حرکتی آن‌ها و حتی ارتباطات آن‌ها ثبت شده و تحت سامانه رصد دائم اهداف دریایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
جمهوری اسلامی ایران هرگز تمایل به برهم زدن ثبات منطقه و جهان ندارد و تنها در صورت اقدام علیه منافع ملی خود، پاسخ متقابل داده است. در زمینه نظامی نیز تأکید رهبر معظم انقلاب همواره بر شروع نکردن درگیری نظامی اما پاسخ کوبنده در صورت بروز حماقت از سوی دشمن بوده است. البته هیچ تضمینی وجود ندارد که در عرصه غیرنظامی مانند جنگ سایبری و یا فشارهای اقتصادی از جمله بستن تنگه هرمز و قطع بخش عظیم شریان انرژی به مدت نامحدود، پیش دستی نکند. در واقع ممکن است در صورت وضع تحریم‌های بیش‌تر به‌ویژه در خصوص صادرات نفتی کشور، ایران نیز مانع خروج نفت از آب‌های سرزمینی خود شود.
در زمینه برنامه و یا شاید شایعه احداث یک آبراه از خاک امارت متحده عربی برای جایگزینی اضطراری با تنگه هرمز نیز باید گفت صرف نظر از زمان و هزینه لازم برای اجرای چنین پروژه‌ای و کارآیی این آبراه در قیاس با تنگه هرمز و در صورت دوام آوردن اقتصاد کشورهای غربی تا آن موقع، تمام خاک امارات زیر برد موشک‌های ایرانی است؛ چه رسد به دهانه‌های این کانال که می‌تواند به راحتی توسط انواع ادوات مورد اشاره در این گزارش ناأمن شود.
هرچند در نهایت، ایمان و روحیه شهادت طلبی جوانان ایرانی، جرات را آنچنان از دشمنان خواهد گرفت که نیازی به آزمایش عملی این تجهیزات نباشد.

منبع: پرتو